Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

Λίγα λόγια για τον Μανώλη...


To κείμενο είναι του φίλου vln.
Θα σας μιλήσω αρχικά για τα τραγούδια του,
που τα έχει αγκαλιάσει χρόνια το ελληνικό τραγούδι
και τα έχει βάλει στην μουσική καθημερινότητα μας...

Ποιος δεν έχει τραγουδήσει το ''όλα σε θυμίζουν'',
δεν έχει μερακλώσει με το ''πότε Βούδας πότε Κούδας,
δεν έχει συγκινηθεί με το ''νιώσε με''...

και απλά σας αναφέρω ενδεικτικά ορισμένα πασίγνωστα τραγούδια του
που ο απλός κόσμος μπορεί να αγνοούσε ότι ήταν δικά του...
''στην ρωγμή του χρόνου'' , ''τίποτα δεν πάει χαμένο'' ,ζήλεια μου'' , οι μάγκες δεν υπάρχουν πια'' , ''πες μου πως γίνεται'' , ''παίξε Χρήστο επειγόντως'' , ''αχ Ελλάδα σ'αγαπώ'' , ''υδροχόος'' , ''τρελλή κι αδέσποτη''
και άλλα τόσα πολλά...

είναι σημαντικό το ότι ο Μανώλης Ρασούλης μαζί με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο
έχουν γράψει σε στίχους το 60% περίπου της συνολικής ελληνικής δισκογραφίας...


Σαν άνθρωπος ο Μανώλης ήταν εσωστρεφής,ιδεολόγος και καθαρά τοποθετημένος στον δικό του Ρασουλίστικο κόσμο...
ήμουν πολύ φίλος του και έχω μόνο ευχάριστες στιγμές να αναπολήσω...

Η καλή του καρδιά και η διάθεση του να βοηθάει νέους ανθρώπους
τόσο καλλιτεχνικά όσο και οικονομικά
ήταν σε όλους μας διάχυτη.

Θα τον θυμάμαι πάντα με το ζεστό του χαμόγελο,
τα ξεκαρδιστικά του αστεία
και τις ατέλειωτες σε ώρες φιλοσοφικές του συζητήσεις...

Το παρών κείμενο είναι απλά για να μην ξεχνάμε όλοι μας
τι έχει προσφέρει ο Μανώλης στα αυτιά μας και στην καρδιά μας...

Και πριν κλείσω θα σας πώ μια ιστορία...

Το καλοκαίρι που μας πέρασε
σε ένα μεγάλο φαγοπότι,
μετά από μία απο τις συναυλίες μας,
στην Σπάρτη,
ξεκινήσαμε μια ποδοσφαιρική συζήτηση...
ήταν εκεί ο Νίκος ο Παπάζογλου,ο Ορφέας Περίδης,ο Πέτρος Βαγιόπουλος,ο Σωκράτης Μάλαμας και όλο το μουσικό επιτελείο...
ο Νίκος έλεγε για τα κατορθώματα του Παοκ,
ο Ορφέας για τον Παναθηναικό,
ο καθένας για την δική του ομάδα
κι εγώ για τον Πανιώνιο...
ο Μανώλης δεν ήξερε από ποδόσφαιρο αλλά άκουγε προσεκτικά...
και όταν τελειώσαμε όλοι μας την εξύμνηση των ομάδων μας,
σήκωσε το ποτήρι του και είπε με δυνατή και σαρκαστική φωνή χαριτολογώντας:

''Δεν ασχολήθηκα ποτέ με το ποδόσφαιρο
αλλά είμαι τόσο περήφανος για τις απόψεις μου -έστω κι εάν κατά καιρούς διώκομαι-
που νομίζω πως μόνο Πανιώνιος θα μπορούσα να γίνω...''


Αντίο Μανώλη...